Skrócona karta informacyjna Cala Health Ctb101

Skrócona karta informacyjna Cala Health Ctb101 to narzędzie przeznaczone dla osób zainteresowanych zdrowiem i uzyskaniem informacji na temat różnych produktów, usług i programów zdrowotnych. Jest to wygodny sposób na śledzenie i porównywanie różnych opcji zdrowotnych i na zapoznanie się z ich zaletami i wadami. Skrócona karta informacyjna Cala Health Ctb101 zawiera szybki przegląd produktów i usług, wraz z informacjami na temat kosztów, wymagań i innych ważnych informacji. Dzięki temu można szybko zrozumieć produkt lub usługę i łatwo porównać go z innymi opcjami.

Ostatnia aktualizacja: Skrócona karta informacyjna Cala Health Ctb101

W celu dodania nowego pracownika należy otworzyć z menu: Ogólne/ Pracownicy. Naciskamy przycisk Dodaj , otworzy się formatka, która pozwoli na dodanie nowej karty pracownika.

Karta pracownika dzieli się na cztery zakładki:

• [Ogólne]
• [Szczegółowe]
• [Dodatkowe]
• [Zgody]

Karta pracownika – zakładka Ogólne

Na zakładce [Ogólne] karty pracownika uzupełniamy poszczególne dane na jego temat, takie jak: Akronim – unikalny dla danego pracownika, Nazwisko i imiona, Imiona rodziców oraz Nazwisko rodowe, numer NIP i PESEL, Data i miejsce urodzenia oraz dane adresowe.

Karta pracownika – zakładka Szczegółowe

Na zakładce karta pracownika – informacje Szczegółowe – należy wprowadzić następujące dane:

Data zatrudnienia – data zatrudnienia danego pracownika.

Forma płatności – formy płatności zdefiniowane w konfiguracji. Po wyborze formy płatności z odroczonym terminem płatności uaktywnia się pole na wpisanie informacji o banku.

Współczynnik kosztów uzyskania – w przypadku, gdy pracownik odlicza standardowe koszty uzyskania przychodu – wpisujemy 1, w przypadku, gdy podatnik nie odlicza kosztów uzyskania przychodu – wpisujemy 0, w przypadku, gdy podatnik korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu – wpisujemy odpowiedni współczynnik, np. 1, 25.

Współczynnik ulgi podatkowej – w przypadku, gdy podatnik korzysta ze standardowej ulgi podatkowej – wpisujemy 1; w przypadku, gdy podatnik nie korzysta z ulgi podatkowej (np. praca na drugi etat) – wpisujemy 0; w przypadku, gdy podatnik korzysta z podwyższonej ulgi podatkowej – wpisujemy odpowiedni współczynnik, np. 2.

Kod pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze – istotny z punktu widzenia naliczania i odprowadzania od pracownika składki na Fundusz Emerytur Pomostowych (FEP).

Urząd Skarbowy – właściwy dla danego pracownika. Urząd skarbowy może zostać wybrany z listy urzędów, która otwierana jest przez naciśnięcie przycisku lub przez wpisanie akronimu danego urzędu.

Bank – informacje na temat banku pracownika, jak również konto, na które np. jest przelewana wypłata. Dane banku są pobierane z listy banków, która otwierana jest przez naciśnięcie przycisku . Automatyczne uzupełnienie danych banku następuje również po wpisaniu akronimu Banku, który znajduje się na liście banków.

Kategoria – miejsce na wprowadzenie dodatkowej cechy opisującej danego pracownika. Przy wyliczaniu Listy płac kategoria ta jest automatycznie przypisywana poszczególnym elementom wypłaty.

Nie rozliczaj płatności – parametr stosowany w przypadku, gdy z pracownikiem nie są prowadzone rozliczenia. Jeśli jest on zaznaczony – wszystkie płatności i zapisy kasowe związane z tym pracownikiem od razu otrzymują status Nie podlega i nie ma możliwości ich rozliczenia.

Karta pracownika – zakładka Dodatkowe

W przypadku, gdy jako rodzaj księgowości wybrano Księgowość kontową, na zakładce istnieje możliwość wskazania domyślnych kont księgowych pracownika.

W przypadku, gdy jako rodzaj księgowości wybrano Księgę podatkową oraz w Konfiguracji zaznaczono parametr Firma wielozakładowa widoczne jest pole Zakład. Podczas dodawania formularza nowego pracownika/właściciela podpowiada się zakład domyślny.

Na zakładce wyświetlana jest również informacja na temat tego, kto dany zapis wprowadził i zmodyfikował, jak również daty tych operacji. Na tej zakładce znajduje się również pole na dodatkowe uwagi.

Zapraszam do przeczytania wpisu, z którego dowiesz się:

• Co powinna zawierać karta charakterystyki produktu chemicznego.
• Jak jest zbudowana.
• W jakim języku musi być karta charakterystyki.
• Kto ma Ci ją przekazać.
• Czy dla mydła do rąk czy domestosa też są potrzebne karty.

REACH

REACH to skrót od ang. Registration, Evaluation and Authorisation of Chemicals. Jest to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 [1]. Obowiązuje ono bezpośrednio, co znaczy, że nie trzeba go wdrażać do prawa krajowego.

Obowiązuje wszystkie Państwa wspólnoty europejskiej. Najprościej mówiąc, ma ono za zadanie ujednolicić zasady stosowania produktów chemicznych oraz kontrolowany i przejrzysty przepływ „chemikaliów” między krajami Unii Europejskiej.

REACH jest podstawą prawną dla przygotowywania kart charakterystyki, ich zawartości i budowy.

CLP

CLP czyli skrót od ang. Classification, Labelling and Packaging. Obowiązuje państwa UE bez konieczności wdrażania do prawa krajowego. Jest to rozporządzenie, które określa zasady klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin chemicznych. Zasady te opierają się na globalnie zharmonizowanym systemie klasyfikacji i oznakowania chemikaliów. CLP [2] uzupełnia rozporządzenie REACH.

CLP jest podstawą prawną klasyfikacji, oznakowania i pakowania produktów chemicznych.

Czego dotyczą karty charakterystyki

Karta charakterystyki to zbiór informacji o substancji lub mieszaninie chemicznej. Dowiesz się z niej wszystkiego, co jest Ci potrzebne, aby dobrze zarządzać danym produktem chemicznym w zakładzie.

Z karty wyciągniesz między innymi takie informacje o produkcie:

Te informacje są Ci potrzebne między innymi do:

Kto dostarcza karty charakterystyki

Karta charakterystyki musi być dostarczona bezpłatnie przez producenta produktu, dostawcę lub upoważnionego przedstawiciela.

Karta musi być sporządzona w języku użytkownika. To znaczy, że jeżeli producentem jest np. Hiszpania, a sprzedaje swój produkt do Polski, to musi zapewnić kartę charakterystyki w języku polskim. Niedopuszczalna jest sytuacja, w której producent przysłaby Ci kartę charakterystyki w języku hiszpańskim i zaproponował przetłumaczenie jej na polski w swoim zakresie.

Wiąże się z tym pewna niedobra praktyka producentów (importerów lub upoważnionych przedstawicieli). W praktyce wielokrotnie spotkałam się z tym, że treść karty była przetłumaczona na polski w translatorze. Myślę, że doskonale wiesz jak wygląda takie tłumaczenie. Jest po polsku, ale jest kompletnie niezrozumiałe. Jeśli otrzymasz taką kartę, nie wahaj się odesłać jej producentowi z żądaniem przysłania karty, która jest zrozumiała. Jest to bezwzględny obowiązek producenta, a nie jego przysługa czy dobra wola. Po prostu: ma być!

Jeżeli potrzebujesz podać takiemu producentowi podstawę prawną, to skopiuj sobie ten zapis: „Zgodnie z art. 31 ust. 5 rozporządzenia REACH, kartę charakterystyki dostarcza się w językach urzędowych państw członkowskich, na terytorium których substancja lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią inaczej. ” Państwa członkowskie raczej nie postanowią inaczej, więc karta musi być po polsku i kropka.

Czy dla każdego produktu musi być karta?

Nie dla każdego, ale dla większości.

Karta charakterystyki musi być dostarczana dla:

W praktyce wygląda to tak, że producenci na ogół są świadomi swoich obowiązków i dostarczają karty charakterystyki dla w/w produktów.

W przypadku gdy do jakiegoś produktu nie trzeba przygotowywać karty, producenci zazwyczaj dostarczają informację o braku szkodliwości produktu w jeden z poniższych sposobów:

Często pojawiają się wątpliwości czy karty charakterystyki dla środków czystości (np. domestosa) również należy mieć. Odpowiedź brzmi: tak. Jest to produkt chemiczny niebezpieczny dla zdrowia, stosowany w zakładzie, więc kartę charakterystyki dla niego również musisz przechowywać.

Budowa karty charakterystyki

Układ i zawartość karty charakterystyki narzuca rozporządzenie REACH. Karta składa się zawsze z 16 sekcji. Każda z sekcji zawiera stałą liczbę podsekcji. Wyjątek stanowi sekcja 3., w której należy uwzględnić jedynie odpowiednio podsekcję 3. 1 albo 3. 2.

SEKCJA 1: Identyfikacja substancji/mieszaniny i identyfikacja spółki/przedsiębiorstwa

1. 1. Identyfikator produktu
1. Istotne zidentyfikowane zastosowania substancji lub mieszaniny oraz zastosowania odradzane
1. 3. Dane dotyczące dostawcy karty charakterystyki
1. 4. Numer telefonu alarmowego

SEKCJA 2: Identyfikacja zagrożeń

2. Klasyfikacja substancji lub mieszaniny
2. Elementy oznakowania
2. Inne zagrożenia

SEKCJA 3: Skład/informacja o składnikach

3. Substancje
3. Mieszaniny

SEKCJA 4: Środki pierwszej pomocy

4. Opis środków pierwszej pomocy
4. Najważniejsze ostre i opóźnione objawy oraz skutki narażenia
4. Wskazania dotyczące wszelkiej natychmiastowej pomocy lekarskiej i szczególnego postępowania z poszkodowanym

SEKCJA 5: Postępowanie w przypadku pożaru

5. Środki gaśnicze
5. Szczególne zagrożenia związane z substancją lub mieszaniną
5. Informacje dla straży pożarnej

SEKCJA 6: Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska

6. Indywidualne środki ostrożności, sprzęt ochronny i procedury w sytuacjach awaryjnych
6. Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska
6. Metody i materiały zapobiegające rozprzestrzenianiu się skażenia i służące do usuwania skażenia
6. Odniesienia do innych sekcji

SEKCJA 7: Postępowanie z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowanie

7. Środki ostrożności dotyczące bezpiecznego postępowania
7. Warunki bezpiecznego magazynowania, w tym informacje dotyczące wszelkich wzajemnych niezgodności
7. Szczególne zastosowanie(-a) końcowe

SEKCJA 8: Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej

8. Parametry dotyczące kontroli
8. Kontrola narażenia

SEKCJA 9: Właściwości fizyczne i chemiczne

9. Informacje na temat podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych
9. Inne informacje

SEKCJA 10: Stabilność i reaktywność

10. Reaktywność
10. Stabilność chemiczna
10. Możliwość występowania niebezpiecznych reakcji
10. Warunki, których należy unikać
10. 5. Materiały niezgodne
10. 6. Niebezpieczne produkty rozkładu

SEKCJA 11: Informacje toksykologiczne

11. Informacje dotyczące skutków toksykologicznych

SEKCJA 12: Informacje ekologiczne

12. Toksyczność
12. Trwałość i zdolność do rozkładu
12. Zdolność do bioakumulacji
12. Mobilność w glebie
12. Wyniki oceny właściwości PBT i vPvB
12. Inne szkodliwe skutki działania

SEKCJA 13: Postępowanie z odpadami

13. Metody unieszkodliwiania odpadów

SEKCJA 14: Informacje dotyczące transportu

14. Numer UN (numer ONZ)
14. Prawidłowa nazwa przewozowa UN
14. Klasa(-y) zagrożenia w transporcie
14. Grupa opakowaniowa
14. Zagrożenia dla środowiska
14. Szczególne środki ostrożności dla użytkowników
14. 7. Transport luzem zgodnie z załącznikiem II do konwencji MARPOL i kodeksem IBC

SEKCJA 15: Informacje dotyczące przepisów prawnych

15. Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska specyficzne dla substancji lub mieszaniny

15. Ocena bezpieczeństwa chemicznego

SEKCJA 16: Inne informacje

Powiązane wpisy:

Podstawy prawne:

[1] REACH – Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006. 

Pełna nazwa: Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE z późn. zm.

[2] CLP – Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 z późn. zm. 

Karty charakterystyki są dokumentami wystawianymi przed producentów substancji chemicznych, które zostały zaklasyfikowane jako substancje niebezpieczne. Obowiązek wystawienia karty charakterystyki oraz przekazania jej wraz z substancją wszystkim dystrybutorom i użytkownikom substancji wynika z Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego 1907/2008, zwanego w skrócie REACH. Rozporządzenie określa w jakich przypadkach należy opracować kartę i co powinno się na niej znajdować. Ważna jest świadomość, że karty charakterystyki dotyczą tylko i wyłącznie substancji niebezpiecznych, a nie w ogóle wszystkich substancji chemicznych. Dlatego w przypadku substancji innych niż niebezpieczne producent nie musi wystawiać karty charakterystyki, a użytkownicy substancji nie mogą tego wymagań.

Dla kogo ważne są karty charakterystyki?

Użytkownikiem substancji chemicznych jest każdy z nas. Na co dzień spotykamy się z środkami niebezpiecznymi, takimi na przykład, jak środki do dezynfekcji. W przypadku środków niebezpiecznych używanych w celach domowych, producent ma obowiązek przedstawienia na etykiecie opakowania wszystkich informacji ważnych pod kątem bezpiecznego użytkowania danego środka. Nie ma natomiast obowiązku sprzedawania środka razem z jego kartą charakterystyki.

Inaczej sytuacja wygląda podczas wykorzystywania substancji niebezpiecznych w firmach (niezależnie od tego, czy środek jest kupowany na potrzeby własne, np. do sprzątania, czy na cele produkcyjne). Wówczas producent „chemii” ma obowiązek przekazania karty charakterystyki wraz ze sprzedawaną substancją. Natomiast użytkownik substancji (firma kupująca i wykorzystująca substancję) ma obowiązek pozyskania od producenta karty charakterystyki i stosowania jej. Co to w praktyce oznacza?

Temat kart charakterystyki można rozpatrzyć dwukierunkowo:

- substancja niebezpieczna jako surowiec używany do produkcji wyrobu,

- substancja niebezpieczna jako czynnik szkodliwy występujący na stanowisku pracy pracownika firmy.

Substancja niebezpieczna jako surowiec używany do produkcji wyrobu

W przypadku substancji stosowanej jako składnika wyrobu gotowego, producent wyrobu musi wziąć pod uwagę skład chemiczny substancji i odnieść go do wymagań prawnych, które obowiązują dla wyrobów, które tworzy. Dyrektywy nowego podejścia, w tym dyrektywa zabawkowa (2009/48/WE), dyrektywa RoHS 2 (2011/65/WE) oraz dyrektywa o wyrobach medycznych (93/42/EWG) zawierają wprost zakaz stosowania niektórych substancji w zabawkach, sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz wyrobach medycznych. Dotyczy to na przykład ftalanów, szeregu metali ciężkich, w tym kadmu i rtęci, a także PBB (polibromowanych bifenyli) i innych. Oprócz zakazów stosowania niektórych substancji producenci zabawek i innych typów wyrobów mają obowiązek umieszczania na swoich wyrobach (lub w ich dokumentacji) informacji o związkach uczulających. To czy związek o ograniczonym stosowaniu znajduje się w wyrobie można ustalić właśnie z kart charakterystyki substancji, których użyto do produkcji wyrobu. Stosowanie kart charakterystyki jest więc niezbędne przy nadawaniu oznaczenia CE na wyroby podlegające pod dyrektywy europejskie.

Substancja niebezpieczna jako czynnik szkodliwy występujący na stanowisku pracy pracownika firmy

Drugim przypadkiem, który należy rozpatrzyć są obowiązki pracodawcy, którego pracownicy użytkują w firmie substancje niebezpieczne. Zgodnie z kodeksem pracy taki pracodawca musi prowadzić wykaz substancji niebezpiecznych stosowanych w zakładzie. Powinien także zapoznać pracowników z warunkami bezpiecznego użytkowania takich substancji oraz zapewnić im ochrony indywidualne, jeśli wymagają tego warunki pracy. O tym, jakie ochrony należy zapewnić pracodawca dowie się z kart charakterystyki. Oprócz tego, w kartach znajdują się informacje jak reagować w razie wypadku (np. oblanie się substancją niebezpieczną), wycieku substancji do środowiska, a także magazynowania i transportu tych substancji. Kwestia magazynowania jest szczególnie istotna w przypadku substancji łatwopalnych i wybuchowych, gdy niewłaściwe przechowywanie zwiększa ryzyko wystąpienia pożaru lub wybuchu. W praktyce pracodawca chcąc wypełnić właściwe swoje obowiązki powinien:

- posiadać aktualne karty charakterystyki wszystkich używanych w zakładzie substancji niebezpiecznych i przygotować wykaz takich substancji wraz z odniesieniem do kart,

- zapoznać pracowników z treścią kart i posiadać potwierdzenie takiego zapoznania, w postaci podpisu pracownika,

- zapewnić, jeśli to konieczne, instrukcje postępowania z substancjami oraz wszelkie środki ochrony indywidualnej i zbiorowej potrzebne do bezpiecznego stosowania i przechowywania substancji.

Informacje zawarte na kartach charakterystyki

Karta charakterystyki ma określoną w rozporządzeniu REACH treść, a także powinna być aktualizowana, jeśli zmieni się skład substancji niebezpiecznej, zmieni się prawo dotyczące „chemii”, lub zmieni się wiedza naukowa dotycząca danej substancji, która będzie miała wpływ na ocenę bezpieczeństwa tej substancji. Karta charakterystyki musi posiadać następujące informacje:

• identyfikacja substancji/preparatu;
• identyfikacja przedsiębiorstwa;
• identyfikacja zagrożeń;
• skład/informacja o składnikach;
• pierwsza pomoc;
• postępowanie w przypadku pożaru;
• postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska;
• postępowanie z substancją/preparatem i jej/jego magazynowanie;
• kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej;
• właściwości fizyczne i chemiczne;
• stabilność i reaktywność;
• informacje toksykologiczne;
• informacje ekologiczne;
• postępowanie z odpadami; informacje o transporcie;
• informacje dotyczące przepisów prawnych;
• inne informacje.

Na co zwracać uwagę w przypadku zakupu substancji niebezpiecznej?

1. Wraz z zakupem substancji chemicznej trzeba obowiązkowo otrzymać od producenta lub dystrybutora kartę charakterystyki. Karta powinna być bezpłatnie dołączona do substancji.
2. Karta charakterystyki powinna być aktualna. W praktyce oznacza to, że powinna być wydana lub zaktualizowana nie wcześniej niż w maju 2010 r., gdyż wtedy zmieniło się rozporządzenie REACH w zakresie dotyczącym wyglądu kart.
3. Karta charakterystyki musi posiadać informacje określone w poprzednim punkcie. 

Brak którejkolwiek z informacji powinien wzbudzić podejrzliwość użytkownika substancji, co do wiarygodności karty.