Specyfikacja interfejsu logicznego Scsi Aeg Gd3951b

Specyfikacja interfejsu logicznego SCSI AEG GD3951B jest standardem, który stanowi podstawę wyposażenia wielu komputerów stacjonarnych i przenośnych. Specyfikacja ustanawia jednolite, uniwersalne protokoły dla interfejsów SCSI, które umożliwiają komputerom komunikowanie się z urządzeniami twardymi, napędami optycznymi i innymi urządzeniami wewnątrz komputera. Specyfikacja zapewnia też zgodność z systemami operacyjnymi, takimi jak Windows, Linux i MacOS, co umożliwia łatwy dostęp do jej funkcji. Specyfikacja SCSI AEG GD3951B zawiera również funkcje zabezpieczeń, takie jak szyfrowanie, autoryzacja i szyfrowanie danych, które chronią wrażliwe informacje przed wyciekiem.

Ostatnia aktualizacja: Specyfikacja interfejsu logicznego Scsi Aeg Gd3951b

Niektórzy czytelnicy uważają, że nie znają różnicy między dyskami twardymi, dlatego w tym artykule przedstawiono interfejs dysku twardego, w tym IDE, SATA i SCSI.

Co to jest dysk twardy IDE / ATA?

Zintegrowana elektronika urządzenia. Jest to najczęściej używany interfejs dysku twardego na rynku. Fantazyjna nazwa odnosi się do tego, jak technologia IDE „integruje” elektroniczny sterownik z samym napędem. Interfejs IDE, który mógł obsługiwać tylko dyski do 540 MB, został zastąpiony przez doskonałą technologię EIDE (Enhanced-IDE), która obsługuje ponad 50 GB i pozwala na ponad dwukrotnie szybszy transfer danych. Innym najpopularniejszym interfejsem dysku twardego jest SCSI, który jest szybszy niż EIDE, ale zwykle kosztuje więcej.

Chociaż tak naprawdę odnosi się do ogólnej technologii, większość ludzi używa tego terminu w odniesieniu do specyfikacji ATA, która korzysta z tej technologii.

Co to jest ATA?

Załącznik AT. Specyfikacja, sformułowana w latach 1980-tych przez konsorcjum producentów sprzętu i oprogramowania, że ​​defines interfejs napędu IDE. AT oznacza komputer osobisty IBM PC / AT i jego architekturę magistrali. Dyski IDE są czasami nazywane dyskami ATA lub dyskami AT bus. Nowsza specyfikacja ATA-2 defines interfejs EIDE, który jest ulepszeniem standardu IDE. (Zobacz także IDE i EIDE. )

Istnieje kilka wersji ATA, wszystkie opracowane przez Komitet Small Form Factor (SFF):

ATA: Znany również jako IDE, obsługuje jeden lub dwa dyski twarde, interfejs 16-bitowy oraz tryby PIO 0, 1 i 2.
ATA-2: Obsługuje szybsze tryby PIO (3 i 4) oraz tryby DMA dla wielu słów (1 i 2). Obsługuje również logiczne adresowanie bloków (LBA) i transfery bloków. ATA-2 jest sprzedawany jako Fast ATA i Enhanced IDE (EIDE).
ATA-3: Drobne poprawki do ATA-2.
Ultra-ATA: [b] Nazywany również Ultra-DMA, ATA-33 i DMA-33, obsługuje tryb wielodostępowy DMA 3 z prędkością 33 MB / s.
[b] ATA / 66: Wersja ATA zaproponowana przez Quantum Corporation i obsługiwana przez firmę Intel, która podwaja przepustowość ATA do 66 MB / s.
ATA / 100: Zaktualizowana wersja ATA / 66, która zwiększa szybkość przesyłania danych do 100 MB / s.
ATA nazywa się również Parallel ATA.

Co to jest dysk twardy SATA?

Definaród

Przystawka Serial Advanced Technology, często w skrócie SATA lub S-ATA, to łącze szeregowe - pojedynczy kabel z co najmniej czterema żyłami tworzy połączenie typu punkt-punkt między urządzeniami. Jako ewolucja starszego fizycznego interfejsu pamięci masowej Parallel ATA, adaptery hosta SATA i urządzenia komunikują się za pośrednictwem szybkiego kabla szeregowego.

Według Wikipedii magistrala komputerowa SATA, interfejs pamięci masowej do łączenia adapterów magistrali hosta (najczęściej zintegrowanych z laptopami i płytami głównymi komputerów stacjonarnych) z urządzeniami pamięci masowej (takimi jak dyski twarde i napędy optyczne), oferuje kilka istotnych zalet w porównaniu ze starszymi równoległy interfejs ATA / „EIDE”: mniejsze obciążenie i koszt kabli (7 pinów w porównaniu z 40 pinami), szybszy i bardziej efektywny transfer danych oraz możliwość usuwania lub dodawania urządzeń podczas pracy (hot swapping).

Korzyść

Szybkości transferu dla Serial ATA zaczynają się od 150 MB / s. Jedną z głównych zalet projektowych Serial ATA jest to, że cieńsze kable szeregowe ułatwiają bardziej wydajny przepływ powietrza wewnątrz obudowy, a także pozwalają na mniejsze konstrukcje obudowy. Natomiast kable IDE stosowane w równoległych systemach ATA są większe niż kable Serial ATA i mogą rozciągać się tylko na 40 cm długości, podczas gdy kable Serial ATA mogą rozciągać się do jednego metra.

Co to jest SCSI?

Akronim od Small Computer System Interface. Ten interfejs został wprowadzony jako metoda łączenia wielu urządzeń peryferyjnych z komputerami. W oparciu o strukturę magistrali równoległej, gdzie każde urządzenie ma unikalny identyfikator (lub adres), magistrala SCSI będzie obsługiwać do siedmiu urządzeń oraz adapter hosta. Nowsze „szerokie” interfejsy, używane prawie wyłącznie dla dysków twardych, mogą obsługiwać do 15 urządzeń oraz kontroler hosta i mogą przesyłać dane z szybkością do 320 MB / s. Ze względu na obsługę wielu urządzeń i zwiększoną długość kabla (do 6 metrów w przypadku SCSI-2), wyższą szybkość transferu i możliwość zainstalowania wielu adapterów hosta na płycie głównej lub w dostępnych złączach, interfejs SCSI jest najczęściej używany do podłączaj urządzenia zewnętrzne, takie jak skanery, dyski CD-ROM, powielacze CD i obudowy do przechowywania wielu dysków, jednocześnie łącząc się wewnętrznie z urządzeniami SCSI, zwykle na tym samym adapterze.

Chociaż SCSI jest standardem ANSI, istnieje wiele jego odmian, więc dwa interfejsy SCSI mogą być niekompatybilne. Na przykład SCSI obsługuje kilka rodzajów złączy.

Obecnie wdrażane są następujące odmiany SCSI:

• SCSI-1: Wykorzystuje 8-bitową magistralę i obsługuje prędkości transmisji danych 4 MB / s.
• SCSI-2: Taki sam jak SCSI-1, ale wykorzystuje 50-stykowe złącze zamiast 25-stykowego i obsługuje wiele urządzeń. To właśnie ma na myśli większość ludzi, gdy odnoszą się do zwykłego SCSI.
• Wide SCSI: Używa szerszego kabla (168 linii kabla do 68 pinów) do obsługi transferu 16-bitowego.
• Szybki SCSI: wykorzystuje 8-bitową magistralę, ale podwaja częstotliwość taktowania w celu obsługi prędkości transmisji danych 10 MB / s.
• Fast Wide SCSI: wykorzystuje 16-bitową magistralę i obsługuje przepływność danych 20 MB / s.
• Ultra SCSI: wykorzystuje 8-bitową magistralę i obsługuje prędkości transmisji danych 20 MB / s.
• SCSI-3: Wykorzystuje 16-bitową magistralę i obsługuje przepływność 40 MB / s. Nazywany także Ultra Wide SCSI.
• Ultra2 SCSI: Wykorzystuje 8-bitową magistralę i obsługuje prędkości transmisji danych 40 MB / s.
• Wide Ultra2 SCSI: Wykorzystuje 16-bitową magistralę i obsługuje przepływność 80 MB / s.

RS-232C

Wtyczka DE-9 używana do połączeń szeregowych wg standardu RS-232
Typ interfejsu	szeregowy	Transfer typ. do 115, 2 kb/s (w niektórych implementacjach, np. modemy jako karty wewn., do 230, 4 kb/s), w trybie synchronicznym do 1 Mb/s	Długość magistrali do ok. 15 m (nie określono w standardzie)	Liczba portów typowo 1 lub 2	Liczba urządzeń jedno na każdy port	Rodzaj złącza DE-9 lub DB-25	Zasilanie przez interfejs nie	Hot plugging	Zastosowanie	modemy, telefony komórkowe, łączenie dwóch komputerów kablem null modem, starsze drukarki, Tunery satelitarne, sprzęt specjalistyczny, diagnostyka samochodowa, programowanie układów logicznych

Port szeregowy (RS-232) gniazdo męskie

RS-232 lub EIA-232 – standard szeregowej transmisji danych między urządzeniami elektronicznymi^[1][2]. Opisuje sposób połączenia urządzeń DTE (ang. Data Terminal Equipment) tj. urządzeń końcowych danych (np. komputer) oraz urządzeń DCE ( Data Communication Equipment), czyli urządzeń komunikacji danych (np. org/wiki/Modem" title="Modem">modem).

Standard określa nazwy styków złącza oraz przypisane im sygnały a także specyfikację elektryczną obwodów wewnętrznych. Standard ten definiuje normy wtyczek i przewodów portów szeregowych typu COM.

Standard RS-232 ( Recommended Standard) opracowano w 1962 roku na zlecenie amerykańskiego stowarzyszenia producentów urządzeń elektronicznych (Electronic Industries Alliance) w celu ujednolicenia parametrów sygnałów i konstrukcji urządzeń zdolnych do wymiany danych cyfrowych za pomocą sieci telefonicznej^[3].

RS-232 jest magistralą komunikacyjną przeznaczoną do szeregowej transmisji danych. Najbardziej popularna wersja tego standardu, RS-232C pozwala na transfer na odległość nie przekraczającą 15 m z szybkością maksymalną 20 kb/s^[3].

W przypadku komputerów PC porty RS-232 początkowo obsługiwane były przez układy 8250 (PC, XT), później 16450 (AT, 80386, pierwsze i486), następnie przez zintegrowane z płytą główną 16550A. Układy te są ze sobą wstecznie zgodne, jednak kolejne wersje mają coraz większy bufor FIFO. Układ 16550A ma standardowo bufor 2x 16 bajtów. Zwiększenie długości kolejki FIFO skutkowało obniżeniem częstotliwości przerwań generowanych przez port przy przesyłaniu danych. Na potrzeby zastosowań profesjonalnych (np. równoczesna obsługa wielu szybkich modemów w systemach typu BBS) stosowano często specjalizowane karty RS-232 z jeszcze większymi buforami (np. 16650 czy karty procesorowe). Znane były rozwiązania pozwalające na podłączenie do 1024 urządzeń RS-232, przy zachowaniu pełnej prędkości przez port i buforami rzędu 1024 bajty na port. Część kart tego typu pozwalała także na ustawianie wyższego zegara wskutek czego prędkości układu był większe niż ustawienia standardowe – przy dużej wielkości kolejki FIFO pozwalało to na uzyskiwanie dużych (często niestandardowych – jak w przypadku modemów ZyXel 76800 b/s) prędkości. Spotkać można było na rynku modemy komunikujące się z portem RS-232 z prędkościami do 421 kb/s, a nawet 921, 6 kb/s (np. Yuko, Goramo).

Specyfikacja napięcia definiuje "1" logiczną jako napięcie -3 V do -15 V, zaś "0" to napięcie +3 V do +15 V^[4]. Poziom napięcia wyjściowego natomiast może przyjmować wartości -12 V, -10 V, +10 V, +12 V, zaś napięcie na dowolnym styku nie może być większe niż +25 V i mniejsze niż -25 V. Zwarcie dwóch styków RS-232 nie powinno powodować jego uszkodzenia. W praktyce warunek ten nie zawsze jest przestrzegany.

Sygnały w PC[edytuj | edytuj kod]

Widok gniazda PC (męskiego) typu DE-9

Numer

Kierunek

Oznaczenie

Nazwa angielska

Nazwa polska

9 pin

25 pin

1

8

DCE – > DTE

DCD

Data Carrier Detected

poziom sygnału odbieranego[5]

2

3

RxD

Receive Data

dane odbierane[5]

DCE < – DTE

TxD

Transmit Data

dane nadawane[5]

4

20

DTR

Data Terminal Ready

gotowość DTE[5][a]

5

7

DCE – DTE

GND

Signal Ground

masa sygnałowa[5]

6

DSR

Data Set Ready

gotowość DCE[5][a]

RTS

Request to Send Data

żądanie nadawania[5]

CTS

Clear to Send Data

gotowość do nadawania[5]

9

22

RI

Ring Indicator

wskaźnik wywołania[5]

9-19; 21; 23-25

NC

niewykorzystane[b]

Zworki na wtyku kontrolnym[edytuj | edytuj kod]

2--37--84--51--4--66--8--20

Podłączenie do PC (lub innego DTE) tak wykonanego wtyku powoduje, że dostaje on z powrotem wszystkie wysłane dane – taki wtyk służy do testowania poprawności działania portu RS-232 w DTE.

Protokoły transmisji danych[edytuj | edytuj kod]

Asynchroniczny: stan nieaktywny linii odpowiada logicznej 1, każdy bajt jest przesyłany niezależnie, jest poprzedzony bitem START (stan 0), po którym są przesyłane bity danych począwszy od najmniej znaczącego^[3] (stosuje się bajt od 5 do 9 bitów), po nich opcjonalnie bit parzystości^[3] (do wyboru: tak, by łączna liczba jedynek w danych i tym bicie była parzysta (Even Parity), albo nieparzysta (Odd Parity), albo by miał określoną wartość 0 albo 1 (Stick Parity) - łącznie 4 możliwości), na koniec bit (lub bity) STOP^[3] (stan 1; dla słowa 5-bitowego 1 lub 1, 5 bitu, dla dłuższych 1 lub 2; jest to gwarantowany odstęp przed bitem START następnego bajtu, może on jednak być dowolnie długi); bity mają jednakowy czas trwania określony przez stronę wysyłającą, strona odbierająca odmierza czas od zbocza 1→0 na początku bitu start i próbkuje stan w połowie długości bitu; wykrycie wartości '1' w połowie bitu START jest interpretowane jako "fałszywy start"; wykrycie wystąpienia '0' pół odstępu czasu po rozpoczęciu bitu STOP jest interpretowane jako "błąd ramki" (framing error).

Synchroniczny: DCE (modem) podaje sygnały TxC (nie musi go podawać, lub może być nieprawidłowy, kiedy nie daje CTS) i RxC (nie musi go podawać, lub może być nieprawidłowy, gdy nie daje DCD), a DTE (terminal) wysyła (TxD) lub odbiera (RxD) kolejne bity danych; żeby ustalić przy odbieraniu, gdzie jest granica bajtów, dane są poprzedzone serią bajtów SYN (0x16 - DTE musi analizować je i wykryć, o ile bitów trzeba przesunąć dane, by uzyskać taką wartość), po których następuje znak rozpoczynający pakiet danych (np. SOH - 0x01) i kolejne bajty, bez możliwości "zaczekania" (najwyżej z możliwością wysłania danych nieznaczących); dane mają strukturę określającą ich przeznaczenie (np. dane do wyświetlenia, dane do wydrukowania, sterowanie terminalem – to, co w protokole TCP/IP określa "port"), i gdzie jest ich koniec; zwykle dla kontroli poprawności transmisji pakiet zawiera dodatkowe dane do jej sprawdzenia, czasem jest to różnica symetryczna wszystkich bajtów, częściej CRC; z powodu konieczności synchronizacji przesyłanie danych wyłącznie pakietami; liczba bitów pomiędzy pakietami nie musi być wielokrotnością bajta.

Modemy half- i full-duplex[edytuj | edytuj kod]

RS-232 (niesymetryczny) został przedstawiony w roku 1962 i pomimo pogłosek o jego przedwczesnym wycofaniu, pozostał szeroko używany w przemyśle. Według specyfikacji RS-232 zezwala na przesyłanie danych od nadajnika do odbiornika ze stosunkowo niskim transferem (do 20 kb/s), z maksymalną prędkością na krótkich odcinkach (do 15 m)W celu nawiązania komunikacji full-duplex ustalane są niezależne kanały transmisyjne. Sygnały RS-232 są przedstawione za pomocą poziomów napięcia, mierzone względem wspólnego poziomu masy. Stan nieaktywny "idle" ("MARK") ma ujemny poziom sygnału, natomiast stan aktywny "active" ("SPACE") ma dodatni poziom sygnału. RS-232 posiada sporą liczbę linii synchronizujących transmisję (głównie używane z modemami), oraz określony protokół komunikacyjny. Podłączenie urządzenia do modemu bez wyłączenia obsługi linii synchronizujących (programowo lub sprzętowo) może przysporzyć wiele problemów. Sygnał RTS (żądanie nadawania) jest użyteczny w pewnych określonych aplikacjach.

Sygnały RS-232 są przedstawione za pomocą poziomów napięcia, mając na względzie wspólny poziom masy. Ten typ sygnałów sprawdza się dobrze w komunikacji pomiędzy dwoma stacjami (point to point) przy niskiej prędkości przesyłania danych. org/wiki/Port_(sprz%C4%99t_komputerowy)" title="Port (sprzęt komputerowy)">Porty RS-232 w komputerze PC są przypisane do pojedynczego urządzenia. Port COM1 może być portem myszki, a port COM2 może być użyty do podłączenia modemu. Jest to przykład komunikacji między dwoma stacjami (point to point) (jeden port komunikuje się z jednym urządzeniem). Sygnały RS-232 wymagają wspólnego "zera" pomiędzy komputerem PC a przyłączonym urządzeniem. Długość przewodów powinna być ograniczona do 30–60 m przy przesyłaniu asynchronicznym oraz 15 m przy przesyłaniu synchronicznym (co w pewnych przypadkach może powodować zakłócenia). Przesyłanie synchroniczne posiada zegar nadawania i odbierania, który ogranicza maksymalną długość linii synchronizującej. Pokrótce, port RS-232 został stworzony do komunikacji z urządzeniami lokalnymi i obsługuje jedno urządzenie transmisyjne (DCE) i jedno końcowe (DTE).

Modem full-duplex może jednocześnie odbierać i wysyłać, DTE współpracujący z takim modemem zwykle włącza na stałe sygnał RTS, aby uniknąć opóźnień na synchronizację modemów.

Modem half-duplex nie może robić obu tych rzeczy naraz – podanie RTS powoduje odczekanie na przerwę w sygnale nośnym (DCD) i wysłanie sygnału nośnego – po uzyskaniu stabilnego połączenia do wysyłania z modemem z drugiej strony modem podaje sygnał CTS; po zakończeniu wysyłania danych (ale nie wcześniej) DTE musi wyłączyć RTS, aby modem przestał wysyłać sygnał nośny i pozwolił, by modem z drugiej strony mógł rozpocząć wysyłanie.

Różne warianty złącz[edytuj | edytuj kod]

SygnałNadawcaDB-25DE-9
(TIA-574)8P8C ("RJ45")10P10C ("RJ50")Alternatywne funkcjeNazwaOznacz. DTEDCETIA-561YostMMJCisco^[6]Hirsch- mannCycla- des^[7]National Instr^[8]. Cycl- ades^[7]Digi^[9]Common GroundG7544, 53, 46-Protective GroundPG1-Transmitted DataTxD●238Received DataRxD9Data Terminal ReadyDTR20Data Set ReadyDSR2 (alt 10)Request To SendRTS1 (tylko Aux)Ready To Receive (RTR)Clear To SendCTS8 (tylko Aux)Carrier DetectDCD1010 (alt 2)Ring IndicatorRI22

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

1. ↑ ^{a b} Nazwa sygnału DSR bywa mylnie tłumaczona jako „wypełniony bufor (gotowość transmisji)”, a DTR jako „przetworzono dane (gotowość odbioru)” – w rzeczywistości oznaczają one gotowość urządzeń do pracy (czyli, że mają włączone zasilanie i wykonały reset po włączeniu) – angielskie nazwy „Data Set” i „Data Terminal” oznaczają urządzenia, a nie ich stany.
2. ↑ Sygnały te nie są wykorzystywane przy łączności asynchronicznej (standardowy PC miał tylko taką) – łączność synchroniczna używała jeszcze innych sygnałów, np. zegarowych do odbioru i wysyłania danych (RxC i TxC), które przy łączności asynchronicznej są zbędne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ The RS232 Standard, CAMI Research [dostęp 2022-12-08].

↑ David S.  Lawyer, Appendix C: Serial Communications on EIA-232 (RS-232), [w:] Text-Terminal-HOWTO [online], tldp. org, 2013 [dostęp 2022-12-08].

↑ ^{a b c d e} Mielczarek 1993 ↓, s. 3.

↑ Mielczarek 1993 ↓, s. 21.

↑ ^{a b c d e f g h i} Mielczarek 1993 ↓, s. 19.

↑ Cisco Auxiliary port for Cisco 1000, 1600, 2500, 2600, and 3600 series routers pinout and signals @ pinouts. ru

↑ ^{a b} Cyclom-Y Installation Manual, page 38, retrieved on 29 November 2008

↑ Serial Quick Reference Guide. org/wiki/National_Instruments" title="National Instruments">National Instruments Corp. , luty 2007. [dostęp 2016-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-10)]. (ang. ).

↑ Installation Guide: DigiBoard PC/Xi, PC/16e, MC/Xi and COM/Xi Intelligent Asynchronous Serial Communications Boards. Digi International, Inc. . s. 36–37.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Burkhard Kainka, Messen, Steuern, Regeln über die RS 232-Schnittstelle, Franzis Verlag, 1997, ISBN 3-7723-6058-0.
• Joe Campbell, V 24 / RS-232 Kommunikation, Sybex-Verlag, 1984, ISBN 3-88745-075-2.
• Wojciech Mielczarek, Szeregowe interfejsy cyfrowe, Gliwice: Helion, 1993, ISBN 83-85701-23-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Opis standardu (ang. )
• The RS-232 protocol, [w:] Ben Eater [online], YouTube, 5 listopada 2022 (ang.

Przejdź do głównej zawartości

Ta przeglądarka nie jest już obsługiwana.

Przejdź na przeglądarkę Microsoft Edge, aby korzystać z najnowszych funkcji, aktualizacji zabezpieczeń i pomocy technicznej.

• Artykuł
01/28/2023
• Czas czytania: 4 min

W tym artykule pokazano, jak zaimportować interfejs API zaplecza "Specyfikacja interfejsu OpenAPI" znajdującego się w lokalizacji https://conferenceapi. azurewebsites. net? format=json. Ten interfejs API zaplecza jest zapewniany przez firmę Microsoft i hostowany na platformie Azure. Artykuł przedstawia również sposób testowania interfejsu API usługi APIM.

W tym artykule omówiono sposób wykonywania następujących zadań:

• Importowanie specyfikacji interfejsu OpenAPI przy użyciu Azure Portal, interfejsu wiersza polecenia platformy Azure lub Azure PowerShell
• Testowanie interfejsu API w witrynie Azure Portal

Wymagania wstępne

• Wystąpienie API Management. Jeśli jeszcze go nie masz, wykonaj czynności opisane w następującym przewodniku Szybki start: Tworzenie wystąpienia usługi Azure API Management.

• Interfejs wiersza polecenia platformy Azure

• Użyj środowiska Bash w usłudze Azure Cloud Shell. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Szybki start dotyczący powłoki Bash w usłudze Azure Cloud Shell.

• Jeśli wolisz uruchamiać polecenia referencyjne interfejsu wiersza polecenia lokalnie, zainstaluj interfejs wiersza polecenia platformy Azure. Jeśli korzystasz z systemu Windows lub macOS, rozważ uruchomienie interfejsu wiersza polecenia platformy Azure w kontenerze Docker. com/pl-pl/cli/azure/run-azure-cli-docker" data-linktype="absolute-path">Jak uruchomić interfejs wiersza polecenia platformy Azure w kontenerze platformy Docker.

• Jeśli korzystasz z instalacji lokalnej, zaloguj się do interfejsu wiersza polecenia platformy Azure za pomocą polecenia az login. Aby ukończyć proces uwierzytelniania, wykonaj kroki wyświetlane w terminalu. Aby uzyskać informacje o innych opcjach logowania, zobacz Logowanie się przy użyciu interfejsu wiersza polecenia platformy Azure.

• Po wyświetleniu monitu zainstaluj rozszerzenie interfejsu wiersza polecenia platformy Azure przy pierwszym użyciu. Aby uzyskać więcej informacji na temat rozszerzeń, zobacz Korzystanie z rozszerzeń w interfejsie wiersza polecenia platformy Azure.

• Uruchom polecenie az version, aby znaleźć zainstalowane wersje i biblioteki zależne. Aby uaktualnić do najnowszej wersji, uruchom polecenie az upgrade.

• Azure PowerShell

• Jeśli zdecydujesz się używać Azure PowerShell lokalnie:
  • Zainstaluj moduł Az programu PowerShell.
  • Połącz się z kontem platformy Azure przy użyciu polecenia cmdlet Connect-AzAccount.
  • Jeśli zdecydujesz się używać usługi Azure Cloud Shell:
    • Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Omówienie usługi Azure Cloud Shell.

    Importowanie interfejsu API zaplecza

    • PortalInterfejs wiersza polecenia platformy AzureProgram PowerShell

      1. W Azure Portal przejdź do wystąpienia API Management.

      2. W menu po lewej stronie wybierz pozycję Interfejsy> API+ Dodaj interfejs API.

      3. W obszarze Utwórz z definicji wybierz pozycję OpenAPI.

      4. Wprowadź ustawienia interfejsu API. Wartości można ustawić podczas tworzenia lub skonfigurować później, przechodząc do karty Ustawienia. Ustawienia zostały wyjaśnione w samouczku Importowanie i publikowanie pierwszego interfejsu API.

      5. Wybierz przycisk Utwórz.

      W poniższym przykładzie użyto polecenia az apim api import, aby zaimportować specyfikację interfejsu OpenAPI z określonego adresu URL do wystąpienia API Management o nazwie apim-hello-world. Aby zaimportować przy użyciu ścieżki do specyfikacji zamiast adresu URL, użyj parametru --specification-path.

      # API Management service-specific detailsAPIMServiceName="apim-hello-world"ResourceGroupName="myResourceGroup"# API-specific detailsAPIId="demo-conference-api"APIPath="conference"SpecificationFormat="OpenAPI"SpecificationURL="https://conferenceapi. net/? format=json"# Import APIaz apim api import --path $APIPath --resource-group $ResourceGroupName \--service-name $APIMServiceName --api-id $APIId \--specification-format $SpecificationFormat --specification-url $SpecificationURL

      Po zaimportowaniu interfejsu API w razie potrzeby możesz zaktualizować ustawienia przy użyciu polecenia az apim api update.

      W poniższym przykładzie użyto polecenia cmdlet Import-AzApiManagementApi Azure PowerShell, aby zaimportować specyfikację interfejsu OpenAPI z określonego adresu URL do wystąpienia API Management o nazwie apim-hello-world. Aby zaimportować przy użyciu ścieżki do specyfikacji zamiast adresu URL, użyj parametru -SpecificationPath.

      # API Management service-specific details$apimServiceName = "apim-hello-world"$resourceGroupName = "myResourceGroup"$apiId = "demo-conference-api"$apiPath = "conference"$specificationFormat = "OpenAPI"$specificationUrl = "https://conferenceapi. net/? format=json"# Get context of the API Management instance.$context = New-AzApiManagementContext -ResourceGroupName $resourceGroupName -ServiceName $apimServiceNameImport-AzApiManagementApi -Context $context -ApiId $apiId -SpecificationFormat $specificationFormat -SpecificationUrl $specificationUrl -Path $apiPath
      Po zaimportowaniu interfejsu API w razie potrzeby możesz zaktualizować ustawienia przy użyciu polecenia cmdlet Set-AzApiManagementApi. 
      Testowanie nowego interfejsu API w portalu
      Operacje mogą być wywoływane bezpośrednio z portalu, co zapewnia wygodny sposób wyświetlania i testowania operacji interfejsu API przez administratorów. 
      Wybierz interfejs API utworzony w poprzednim kroku. 
      Wybierz kartę Test. 
      Wybierz operację. 
      Na stronie zostaną wyświetlone pola parametrów zapytania i pola nagłówków. 
      Uwaga
      W konsoli testowej API Management automatycznie wypełnia nagłówek Ocp-Apim-Subscription-Key i konfiguruje klucz subskrypcji wbudowanej subskrypcji z dostępem wszystkim. Ten klucz umożliwia dostęp do każdego interfejsu API w wystąpieniu API Management. Opcjonalnie wyświetl nagłówek Ocp-Apim-Subscription-Key, wybierając ikonę "oko" obok żądania HTTP. 
      W zależności od operacji wprowadź wartości parametrów zapytania, wartości nagłówka lub treść żądania. Wybierz pozycję Wyślij. 
      Po pomyślnym zakończeniu testu zaplecze odpowie przy użyciu wartości 200 OK i niektórych danych. 
      Aby debugować interfejs API, zobacz Samouczek: debugowanie interfejsów API przy użyciu śledzenia żądań. 
      Dołączanie innych interfejsów API
      Możesz utworzyć interfejs API interfejsów API udostępnianych przez różne usługi, w tym:
      Specyfikacja interfejsu OpenAPI
      Interfejs API PROTOKOŁU SOAP
      Aplikacja internetowa hostowana w Azure App Service
      Aplikacja funkcji platformy Azure
      Azure Logic Apps
      Azure Service Fabric
      Dołącz inny interfejs API do istniejącego interfejsu API, wykonując następujące kroki. 
      Po zaimportowaniu innego interfejsu API operacje są dołączane do bieżącego interfejsu API. 
      Przejdź do wystąpienia usługi Azure API Management w witrynie Azure Portal. 
      Wybierz pozycję Interfejsy API na stronie Przegląd lub z menu po lewej stronie. com/pl-pl/azure/includes/media/api-management-append-apis/api-select-1. png" alt="Wybieranie interfejsów API" data-linktype="relative-path"/>
      Kliknij przycisk ...  obok interfejsu API, który chcesz dołączyć do innego interfejsu API. 
      Z menu rozwijanego wybierz pozycję Importuj. com/pl-pl/azure/includes/media/api-management-append-apis/append-02. png" alt="Wybieranie opcji importu" data-linktype="relative-path"/>
      Wybierz usługę, z której chcesz zaimportować interfejs API. com/pl-pl/azure/includes/media/api-management-append-apis/select-to-import. png" alt="Wybieranie usługi" data-linktype="relative-path"/>
      Ograniczenia importu interfejsu API
      Importowanie specyfikacji interfejsu OpenAPI
      Importowanie interfejsu API SOAP
      Importowanie interfejsu API SOAP i konwertowanie go na interfejs API REST
      Importowanie interfejsu API App Service
      Importowanie interfejsu API aplikacji kontenera
      Importowanie interfejsu API protokołu WebSocket
      Importowanie interfejsu GraphQL API
      Importowanie schematu GraphQL i konfigurowanie rozpoznawania pól
      Importowanie aplikacji funkcji platformy Azure
      Importowanie usługi Azure Logic App
      Importowanie usługi Service Fabric
      Importowanie metadanych sap OData
      Edytowanie interfejsu API
      Następne kroki
      Tworzenie i publikowanie produktu
      Przekształcanie i ochrona opublikowanego interfejsu API

Dodatkowe zasoby