Instalacja Beko DPU 7440 wymaga szczególnej uwagi. Przede wszystkim należy upewnić się, że sprzęt jest odpowiednio podłączony i bezpiecznie zamontowany. Konieczne jest również zapoznanie się z instrukcją obsługi i zastosowanie wszystkich zalecanych procedur. Przed rozpoczęciem użytkowania należy sprawdzić, czy wszystkie elementy są prawidłowo zamontowane i czy zostały zapoznane z zaleceniami producenta. Należy również upewnić się, że wszystkie kable i połączenia są odpowiednio zabezpieczone i że wszystkie elementy są dobrze do siebie dopasowane.
Ostatnia aktualizacja: Uwagi dotyczące instalacji Beko Dpu 7440
1 Do kiedy należy złożyć wniosek o przydział bezpłatnych uprawnień do emisji?
Zgodnie z art. 4 ust. 1 wniosek o przydział bezpłatnych uprawnień do emisji należy składać przed dniem 30 maja br.
Wniosek jest składany do Krajowego Ośrodka Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBiZE). Zgodnie z art. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (dalej: rozporządzenie 2019/331 (FAR)), prowadzący instalacje dotychczas działające są zobowiązani dołączyć do wniosków:
1) zweryfikowany raport dotyczący danych podstawowych,
2) plan metodyki monitorowania,
3) sprawozdanie z weryfikacji.
Instalacja dotychczas działająca to instalacja - zgodnie z art. 2 pkt 1 rozporządzenia 2019/331 (FAR) - która uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych, o którym mowa w art. 3 pkt. 25 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych(Dz. U. z 2018 r. poz. 1201 z zm. ), przed dniem albo w dniu 30 czerwca 2019 r.
Wniosek ma być złożony przed dniem 30 maja 2019 r. Należy pamiętać, że prowadzący instalacje nie mają obowiązku składania wniosków. Niezłożenie wniosku skutkuje brakiem przydziału.
2 Czy prowadzący instalację może złożyć wniosek o przedłużenie tego terminu
Nie, nie może, bowiem nie ma procedury przewidującej możliwość przedłużenia terminu.
3 Kto będzie „organem właściwym” do opiniowania planów metodyki monitorowania?
Zgodnie z projektem ustawy o zmianie ustawy o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz niektórych innych ustaw, plany metodyki monitorowania będą zatwierdzane w drodze decyzji przez ten sam organ, który wydaje zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych (np. marszałek, starosta). Plan metodyki monitorowania będzie opiniowany przez KOBiZE.
4 Na mocy jakiej regulacji będzie zatwierdzony plan metodyki monitorowania przed weryfikacją, ponieważ obowiązująca ustawa nie daje takiej możliwości?
Ostateczny termin zatwierdzenia planu metodyki monitorowania określony jest w art. 6 rozporządzenia 2019/331 (FAR) na dzień 31 grudnia 2020 r. Nie przewiduje się obowiązku wcześniejszego zatwierdzenia planu, o którym mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia 2019/331 (FAR). Tym niemniej plan musi zostać oceniony (walidacja na zgodność z przepisami) przez weryfikatora, zanim zostanie dołączony do wniosku o przydział darmowych uprawnień, tj. przed dniem 30 maja 2019 roku
5 Czy weryfikator będzie zobowiązany weryfikować także produkcję?
Tak, wynika to z posiadanej akredytacji weryfikatora.
Zgodnie z przepisami w zakresie – „Parametrów w przypadku gromadzenia danych podstawowych” – określanych w załączniku IV rozporządzenia 2019/331 (FAR) wielkość produkcji jest jedną z rodzaju danych podlegającą weryfikacji w zakresie raportu dotyczącego danych podstawowych.
6 Czy weryfikatorzy są zobowiązani posiadać akredytację zgodnie z Rozporządzeniem 600/2012 czy 2018/2067? Gdzie można znaleźć listę dostępnych weryfikatorów spełniających wymagania?
Zgodnie z art. 78 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (tzw. rozporządzenie 2018/2067) „Przepisy rozporządzenia (UE) nr 600/2012 mają w dalszym ciągu zastosowanie do weryfikacji emisji mających miejsce przed dniem 1 stycznia 2019 r. oraz, w stosownych przypadkach, do danych dotyczących działalności prowadzonej przed tym terminem. ” W związku z tym weryfikatorzy mogą posiadać akredytację zarówno na podstawie rozporządzenia 600/2012, jak i rozporządzenia 2018/2067, w zakresie emisji, jak również działań prowadzonych w instalacji przed tą datą. Jednakże, aby móc weryfikować raport dotyczący danych podstawowych weryfikator musi posiadać akredytacje nr 98 w zakresie – „Inne działania na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE”
Listę weryfikatorów można znaleźć na stronach KOBiZE wraz z odnośnikami do akredytacji – http://www. pl/pl/article/monitorowanie-raportowanie-weryfikacja-emisji/id/432/wykaz-akredytowanych-weryfikatorow
7 Kto może reprezentować podmiot i podpisywać dokumenty składane wraz z wnioskiem o przydział bezpłatnych uprawnień?
Jako osoby uprawnione do reprezentowania podmiotu należy wskazać:
- wspólników lub członków zarządu uprawnionych do reprezentacji zgodnie z aktualnym sposobem reprezentacji określonym w KRS albo (w przypadku, gdy stan wynikający z KRS jest nieaktualny) wynikającym z umowy spółki lub innego wewnętrznego aktu spółki – w przypadku spółek prawa handlowego,
- w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą – tę osobę fizyczną, zgodnie z danymi ujętymi w ewidencji działalność gospodarczej,
- wspólników spółki – w przypadku spółek cywilnych,
- w przypadku innych podmiotów – osoby uprawnione do składania oświadczeń woli w imieniu podmiotu zgodnie z zasadami wynikającymi z aktu potwierdzającego powstanie lub podjęcie działalności przez podmiot.
Jako osoby uprawnione do reprezentowania podmiotu mogą też zostać wskazane inne osoby właściwie umocowane (pełnomocnicy). W takim przypadku należy do wniosku dołączyć stosowne pełnomocnictwo udzielone w formie pisemnej, podpisane zgodnie z zasadami reprezentacji lub inny dokument będący podstawą do podejmowania czynności w imieniu lub na rzecz określonego podmiotu. Należy załączyć pełen ciąg dokumentów wykazujących umocowanie do udzielenia pełnomocnictwa, chyba że umocowanie to wynika z aktualnych danych w KRS.
Dokumenty składane we wniosku tj. raport dotyczący danych podstawowych; i plan metodyki monitorowania musi być podpisany także przez weryfikatora. Weryfikator składa swój podpis i pieczęć na pierwszej stronie obok podpisu „osoby prawnie odpowiedzialnej” formularz NIMs, i „imię nazwisko i podpis” na formularzu planu metodologii monitorowania.
8 Które komórki w formularzu Raport dotyczący danych podstawowych należy wypełnić w arkuszach – jaka jest ogólna zasada wypełniania danych w arkuszach?
Co do zasady komórki w arkuszach Raportu zacienione tylko na kolor żółty są obowiązkowe do wypełnienia, komórki zacienione na kolor jasno żółty można wypełnić opcjonalnie (zwykle jako dodatkowa informacja), natomiast komórek w kolorach innych niż powyższe nie można uzupełniać (wypełniają się automatycznie lub pozostają puste/nieaktywne). Należy pamiętać, że część komórek staje się nieaktywna (wyszarza się) po wypełnieniu wcześniejszych pól, dlatego istotnym jest przechodzenie przez poszczególne arkusze w kolejności w jakiej są ulokowane w pliku.
9 Jaka jest różnica pomiędzy danymi zawartymi w arkuszu D_Emissions, a danymi zawartymi w arkuszu E_EnergyFlows w Raporcie dotyczącym danych podstawowych?
Informacje zawarte w arkuszu D_Emissions dotyczą danych o emisji, a w arkuszu E_EnergyFlows zestawione są informacje dotyczące energii wprowadzonej w paliwie oraz podziału mierzalnego ciepła na odpowiednie strumienie. Dane dotyczące emisji i energii wprowadzonej w paliwie generowane są na podstawie informacji zawartych we wcześniejszych arkuszach (B+C_Emissions_Y1 do Y5) co sugeruje zielony kolor komórek, w których się generują. Pozostałe informacje, które mają znaczenie w przypadku danej instalacji należy wpisać do odpowiednich komórek (kolor żółty).
10 Czy można wpisywać „ręcznie” dane do arkusza E_EnergyFlows”?
W arkuszu E_EnergyFlows komórki, które są oznaczone kolorem żółtym należy wypełnić ręcznie. Co do zasady nie można edytować komórek innych niż w kolorach żółtym lub jasno żółtym, o czym jest mowa w odpowiedzi do pytania nr 8.
11 Co oznacza hierarchia wyboru w arkuszu E_EnergyFlows Planu Metodyki Monitorowania?
Wybór opcji „PRAWDA” przy pytaniu czy przestrzegano porządku hierarchicznego oznacza, że powyżej zostało wykorzystane źródło danych o najwyższej pozycji w hierarchii określonej w pkt 4 załącznika VII do FAR. Jeżeli tak nie jest, należy wybrać opcję „FAŁSZ” i wskazać przyczynę na liście rozwijanej i opisać poniżej bardziej szczegółowe informacje.
12 W jaki sposób należy zaznaczyć, że dana pod-instalacja narażona jest na ryzyko ucieczki emisji (CL)?
Stopień narażenia na ryzyko ucieczki emisji w Formularzu raportu o danych podstawowych (w pkt III w arkuszu A_InstallationData) oznaczany jest automatycznie przy wyborze odpowiedniej pod-instalacji produktowej. W przypadku pod-instalacji rezerwowych, tj. pod-instalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple, paliwie oraz wytwarzających emisje procesowe, określenie czy dana pod-instalacja podlega pod CL, należy dokonać na podstawie kodów NACE i PRODCOM mając na uwadze czy dany proces wykorzystuje się w sektorze lub podsektorze uważanym za narażony na ryzyko ucieczki emisji.
13 Co należy rozumieć pod pojęciem „wystarczający dowód” (sufficient proof) w odniesieniu do konieczności potwierdzenia kodów narażenia na znaczące ryzyko ucieczki emisji (NACE/PRODCOM)?
14 Według jakiej listy należy weryfikować odbiorców przemysłowych narażonych na ryzyko ucieczki emisji (CL) i nienarażonych na ryzyko ucieczki emisji (non-CL)?
15 Czy w przypadku gdy w zakresie instalacji występuje kilku odbiorców zaliczanych do carbon leakage (CL), w formularzu wniosku należy je łączyć do wspólnej pod-instalacji, czy należy wyodrębniać wszystkie z osobna?
Odbiorców należy przyporządkować do odpowiednich pod-instalacji, w tym konkretnym przypadku korzystając z kryterium narażenia na ryzyko ucieczki emisji. Co do zasady nie należy wyodrębniać każdego z odbiorców osobno tj. nie należy każdego odbiorcy przypisywać do odrębnej pod-instalacji.
16 Czy ciepło zużyte w instalacji (na cele odgazowywacza, ogrzewania i ciepłej wody) można zakwalifikować jako pod-instalację objętą wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple "non-CL"? Tym samym czy można liczyć na dodatkowe darmowe uprawnienia do emisji
Zgodnie z załącznikiem VII do rozporządzenia 2019/331 (FAR) pkt 7 ZASADY OKREŚLANIA MIERZALNEGO CIEPŁA NETTO pkt 7. 1. „Wszystkie wyszczególnione ilości mierzalnego ciepła zawsze odnoszą się do ilości netto mierzalnego ciepła, określonej jako zawartość ciepła (entalpia) przepływu ciepła przekazanego do procesu zużywającego ciepło lub zewnętrznego użytkownika, pomniejszona o zawartość ciepła przepływu powrotnego. W sprawności systemu ogrzewania uwzględnia się procesy zużywające ciepło niezbędne do zarządzania produkcją i dystrybucją ciepła, na przykład odpowietrzanie, przygotowanie wody uzupełniającej i regularne przedmuchiwania, których nie można zatem uznać za procesy zużywające ciepło kwalifikujące się do przydziału uprawnień do emisji”
Z kolei zgodnie z definicją pod-instalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple w zakresie tej pod-instalacji wchodzi ciepło wytwarzane w instalacji lub importowane z instalacji objętej EU ETS, m. in. zużywane w granicach instalacji do wytworzenia produktów, uzyskania energii mechanicznej innej niż wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej, do ogrzewania lub chłodzenia w obrębie instalacji, z wyjątkiem zużycia do produkcji energii elektrycznej.
Tak więc przydział uprawnień do emisji jest możliwy w przypadku wytwarzania ciepła na potrzeby ogrzewania i ciepłej wody w obrębie instalacji. Na ciepło na cele odgazowywacza nie ma bezpłatnych uprawnień
17 Gdzie znajdują się informacje dotyczące zasad kwalifikacji instalacji do systemu EU ETS?
Zakres funkcjonowania systemu EU ETS oraz zasady kwalifikacji instalacji zostały określone w ustawie z dnia 21 czerwca 2015 roku o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w art. 15 oraz załączniku nr 1 do niniejszej ustawy.
18 Czym jest sieć ciepłownicza i co obejmuje? Czy ciepło zużyte do ogrzewania hal produkcyjnych i pomieszczeń administracyjnych u odbiorcy można zaliczyć do „podinstalacji sieci ciepłowniczej”?
Zgodnie z art. 2 pkt 5 rozporządzenia 2019/331 (FAR) „podinstalacja sieci ciepłowniczej” zdefiniowana jest jako czynniki produkcji, produkty i odpowiadające im emisje, które nie są objęte zakresem podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów i które odnoszą się do wytwarzania, importu z instalacji objętej systemem EU ETS, lub do obu tych sytuacji, mierzalnego ciepła, które jest przesyłane siecią ciepłowniczą. Sieć ciepłownicza została określona w tym samym artykule w pkt 4 i oznacza dystrybucję mierzalnego ciepła w celu ogrzewania lub chłodzenia przestrzeni lub w celu wytwarzania ciepłej wody do użytku domowego za pośrednictwem sieci, do budynków lub obiektów nieobjętych EU ETS, z wyjątkiem mierzalnego ciepła stosowanego do wytwarzania produktów i powiązanych działań lub do wytwarzania energii elektrycznej. A zatem ciepło dostarczane do instalacji objętej systemem EU ETS niezależnie, czy do produkcji czy też ogrzania hal produkcyjnych, nie stanowi ciepła zakwalifikowanego jako podinstalacja „sieć ciepłownicza”, w przypadku podmiotów nieobjętych EU ETS zgodnie z ostatnim zdaniem „z wyjątkiem mierzalnego ciepła stosowanego do wytwarzania produktów i powiązanych działań lub do wytwarzania energii elektrycznej” Zgodnie z pkt. 2. 1 wytycznych cz. 2, sieć ciepłownicza jest to sieć rurociągów i urządzeń wykorzystywanych do dystrybucji ciepła na potrzeby ciepłownictwa. Natomiast zgodnie z art. 2(5) rozporządzenia FAR podinstalacja sieci ciepłowniczej oznacza czynniki produkcji, produkty i odpowiadające im emisje, które nie są objęte zakresem podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności dla produktów i które odnoszą się do wytwarzania, wprowadzania z instalacji objętej ETS, lub do obu tych sytuacji, mierzalnego ciepła, które jest wyprowadzane do celów sieci ciepłowniczej.
19 W jaki sposób rozliczyć instalację, która w 2018 r. połączyła się z inną instalacją również będącą w ETS, konkretnie chodzi o cukrownię i połączenie elektrociepłowni z suszarnią. Czy w latach przed połączeniem stosować sumę danych dwóch instalacji?
Zgodnie z pkt. 3. 4. Dokumentu nr 5 – Wytyczne dotyczące monitorowania i raportowania w odniesieniu do zasad bezpłatnego przydziału jeżeli instalacja powstała w wyniku połączenia lub podziału innych instalacji, należy się upewnić czy zgłaszane dane są zgodne z raportami NIMs poprzednich instalacji, tj. suma poprzednich poziomów aktywności musi być identyczna z sumą zgłaszanych aktywności (po połączeniu lub po podziale). Zazwyczaj można to zapewnić poprzez analogiczne podejście w planie metodyki monitorowania, łącząc lub dzieląc dane opisane w raporcie o metodyce zbierania danych, tak aby metody podziału lub łączenia zbiorów danych instalacji były jasno opisane.
20 Gdzie można znaleźć dodatkowe informacje w języku angielskim dotyczące metodyki oraz sposobu wypełniania formularzy?
Drodzy Klienci, Jeśli jesteście niezadowoleni z któregoś z etapów współpracy z nami, poinformujcie nas gdzie leży problem. Postaramy się pomóc w możliwie najkrótszym czasie.
Zachęcamy do kontaktu poprzez poniższy formularz lub pod adresem reklamacje@stiloenergy. pl
Nasi specjaliści są do Państwa dyspozycji w godzinach 08:00 – 16:00 od poniedziałku do piątku.
Co będzie potrzebne
Narzędzia:
Klucz, wkrętak
Połączenia:
Zintegrowany zbiornik wody, instalacja wodna lub butla szklana
Części i akcesoria:
Wąż doprowadzający wodę, filtr wody, mocowania (do modeli podłączanych do sieci)
Poziom trudności:
Modele bez podłączenia: 1/5
Modele podłączane bezpośrednio do sieci: 4/5
Orientacyjny czas:
15 minut w przypadku modeli bez podłączenia do sieci
45 minut dla modeli z podłączeniem do sieci
Przed rozpoczęciem
Przed użyciem dystrybutora wody w chłodziarce należy sprawdzić, czy jest to model do podłączenia zbiornika wodnego, czy sieci wodociągowej. Modele ze zbiornikiem są wyposażone w zbiornik na wodę z tworzywa sztucznego lub szkła, który znajduje się wewnątrz drzwi. Aby urządzenia przeznaczone do podłączania sieci wodociągowej działały, należy podłączyć je do instalacji wodnej.
Po wykonaniu czynności opisanych w instrukcji instalacji chłodziarki można przystąpić do dalszych czynności związanych z podłączaniem wody.
Chłodziarki bez podłączenia do sieci wodociągowej, z dozownikiem wody
Jeśli Twoja chłodziarka nie jest podłączona do sieci wodociągowej, musi być wyposażona w zbiornik, z którego można pobierać wodę. Zbiorniki na wodę znajdują się zazwyczaj wewnątrz drzwi lodówki i można je wyjąć. Zapoznaj się z instrukcją obsługi i znajdź zbiornik wody w swojej lodówce.
Wyjmij go i przed użyciem opłucz pod bieżącą wodą. Następnie napełnij go wodą pitną. Gdy chłodziarka będzie gotowa do dozowania wody, najpierw napełnij szklankę co najmniej 4 lub 5 razy i wylej wodę. Kolejne napełnienia są zdatne do spożycia.
Chłodziarki podłączane do sieci wodociągowej z dozownikiem wody
Jeśli zakupiona chłodziarka jest przeznaczona do podłączania do sieci wodociągowej, powinna ona być wyposażona w wąż doprowadzający wodę i złączki do podłączenia.
Takie chłodziarki należy podłączać do sieci wodociągowej w sposób bezpośredni. Może to być na przykład główny dopływ wody w domu lub szklana butla. Niektóre modele są również wyposażone w zewnętrzny filtr wody. Oto sposób ich podłączania.
Podłączanie do sieci wodociągowej
Najpierw należy podłączyć do urządzenia wąż doprowadzający wodę. W tym celu należy wyjąć element łączący z otworu wlotowego wody znajdującego się z tyłu urządzenia.
Przełóż wąż przez łącznik i mocno wepchnij go w otwór wlotowy.
Wciśnij złącze z powrotem na miejsce, a następnie obróć je, aby je dokręcić. Można to zrobić ręcznie albo użyć klucza lub szczypiec, aby upewnić się, że złącze zostało odpowiednio dokręcone.
Następnie należy podłączyć wąż do sieci wodociągowej. W tym celu najpierw podłącz adapter do kranu i mocno go dokręć.
Teraz odłącz złącze przewodu od adaptera.
Przełóż koniec węża przez wcześniej odkręcone złącze węża, a następnie ponownie przykręć złącze z powrotem do adaptera, mocno wciskając najpierw wąż w złączkę (tak jak podczas podłączania do urządzenia).
Na koniec przymocuj zaciski do ściany, a następnie użyj ich do zamocowania węża, aby uniknąć jego przesunięcia się, odłączenia lub uszkodzenia podczas przenoszenia urządzenia.
Montaż filtra wody
Możesz również zainstalować filtr wody, który jest dostarczany z niektórymi modelami. W tym celu wykonaj powyższą procedurę, a dodatkowo zamontuj filtr na ścianie.
Najpierw należy określić miejsce, w którym można zamontować filtr na ścianie. Pamiętaj, że filtra nie wolno montować w urządzeniu. Po ustaleniu pozycji można przymocować do ściany dołączone do urządzenia uchwyty montażowe. Należy pamiętać, że filtr musi być zamontowany pionowo. Po zamontowaniu wsporników zamocuj filtr we właściwym położeniu.
Z obu końców filtra będą odchodzić dwa węże wody. Podłącz je do kranu z wodą i urządzenia w sposób opisany powyżej.
Testowanie połączeń
Włącz dopływ wody i sprawdź, czy nie ma wycieków. W przypadku zauważenia wycieku należy wyłączyć dopływ wody i dokręcić wszystkie połączenia, usunąć wyciek, a następnie ponownie włączyć dopływ wody w celu sprawdzenia.
Łączenie ze szklaną butlą
Jeśli woda z kranu nie nadaje się do spożycia, urządzenie można również podłączyć do zewnętrznego zbiornika na wodę. W tym przypadku należy jednak zakupić pompę. Skontaktuj się ze sprzedawcą, aby uzyskać informacje na temat pompy odpowiedniej do Twojego urządzenia.
Najpierw należy podłączyć do urządzenia wąż doprowadzający wodę. W tym celu należy wyjąć element łączący z otworu wlotowego wody znajdującego się z tyłu urządzenia. Przełóż wąż przez łącznik i mocno wepchnij go w otwór wlotowy. Wciśnij złącze z powrotem na miejsce, a następnie obróć je, aby je dokręcić.
Następnie podłącz wąż doprowadzający wodę z urządzenia do pompy oraz połącz pompę ze zbiornikiem wody. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w instrukcji obsługi pompy.
Przed rozpoczęciem picia wody z dozownika należy wylać pierwsze 4 lub 5 szklanek wody.
Przed użyciem
Przed podłączeniem urządzenia do zasilania i włączeniem go należy odczekać co najmniej 4 godziny, aż gaz i płyn sprężarkowy ustabilizują się. Po tym czasie można podłączyć urządzenie do zasilania, włączyć je i ustawić w odpowiedniej pozycji. Odchyl chłodziarkę do tyłu, aby stała na przymocowanych kółkach, i ustaw ją w odpowiednim miejscu. Uważaj, aby nie zerwać przewodów od wody ani nie splątać przewodu sieciowego.
Po ustawieniu w odpowiedniej pozycji ustaw przednie nóżki urządzenia tak, aby było wypoziomowane. Obracaj pierścienie wokół nóżek ręcznie, aż obie stabilnie zetkną się z podłogą. Za pomocą poziomicy sprawdź, czy urządzenie jest wypoziomowane.
Teraz możesz napełnić zbiorniki wodą. Przed włożeniem żywności do nowej chłodziarki należy odczekać około 6 godzin, ponieważ musi ona osiągnąć ustawioną temperaturę.
To już wszystkie czynności. Twoja nowa chłodziarka Beko z dozownikiem wody jest już zainstalowana! Życzymy przyjemnego korzystania z nowego urządzenia.
